Een strategie voor een krimpregio

Voor de regio Parkstad Limburg gaf het landschap altijd richting aan de verstedelijking van de regio. Totdat Parkstad het landschap werd van de mijnindustrie. Van een verzameling dorpen in het landschap veranderde de regio naar een lappendeken van stedelijkheid. Bijna meteen na de sluiting van de mijnen in 1965 wordt het mijnverleden weggepoets, de schachten verwijderd, de locaties opgevuld. Het landschap degradeert en elke kern vecht voor zijn eigen overleven.

Momenteel hebben acht gemeenten de samenwerking opgezocht en samen staan ze sterk. Het gaat om de gemeenten Brunssum, Heerlen, Kerkrade, Landgraaf, Nuth, Onderbanken, Simpelveld en Voerendaal. Veel verandert er ten goede. Alleen ontbreekt nog steeds een duidelijke vorm en identiteit.

In onze strategie maken wij gebruik van twee invalshoeken om verandering af te dwingen:

• het herstel van landschap als drager van alle toekomstige ontwikkelingen;
• diversificatie van de kernen zodat elk gebied een eigen herkenbaar karakter krijgt.

Voor het landschap is een groene verankering essentieel. Groene pockets, lange recreatieve lijnen met het buitengebied en strategisch geplaatste missing links worden ontwikkeld. Verder krijgt de contramal van de bebouwing een kwaliteitsimpuls: de straatruimte wordt opnieuw ingericht en wel met topprioriteit voor langzaam verkeer en het openbaar vervoer.

De kernen krijgen duidelijke gebiedsprofielen. Met een gespreide programmering van functies krijgt elk gebied een eigen rol in het grotere geheel. Zo vermindert niet alleen de concurrentie tussen de deelgebieden maar ontstaat er daadwerkelijk synergie; een succesfactor voor een duurzaam perspectief voor Parkstad Limburg.